پرسش: آداب تلاوت قرآن در کلام معصومین چیست؟
پاسخ: پیامبر گرامی (ص) فرمودند: «خانه های خود را با تلاوت قرآن نورانی کنید.»1
قرائت قرآن، آدابی دارد که به برخی از آنها اشاره می شود:
الف) مسواک زدن که پیامبر (ص) بر آن دستور داده است؛2
ب) وضو و طهارت داشتن هنگام تلاوت قرآن؛3
ج) پناه بردن به خداوند پیش از قرائت قرآن: قرآن کریم می فرماید: «وقتی قرآن می خوانی، از [شر] شیطان رانده شده به خداوند پناه ببر.» (نحل، 98)
د) قرائت از روی قرآن که پیامبر (ص) فرمود: «قرائت قرآن از روی مصحف بهترین اعمال امت من است.»4
هـ) قرائت قرآن با صدای خوش که خاتم پیامبران (ص) فرمود: «هر چیزی زیوری دارد و زیور قرآن، صوت نیکو است.»5
و) قرائت قرآن همراه با خشوع: قرآن می فرماید: «آیا وقت آن نرسیده است که دلهای مؤمنان در برابر ذکر خدا و آنچه از حق نازل شده، خاشع گردد؟» (حدید، 16)
ز) قرائت همراه با حزن و با حالت اندوه: پیامبر خدا (ص) فرمود: «براستی قرآن همراه با حزن نازل شده است؛ بنابراین، هنگامی که قرآن می خوانید گریه کنید و اگر گریه نکردید، حالت گریه به خود بگیرید.»6
ح) تلاوت قرآن همراه با ترتیل: قرآن می فرماید: «و رتل القرءان ترتیلاً؛ (مزمل، 4) قرآن را با دقت و تأنی بخوان.»
ی) یعنی قاری قرآن تنها به خواندن الفاظ، بدون توجه به معانی آن، اکتفا نکند؛ بلکه همراه با قرائت آن در معانی قرآن اندیشه کند. از آیاتش پند گیرد؛ چنان که امیرمؤمنان علی (ع) در وصف پرهیزکاران می فرماید: آنان در شب به پا خاسته و قرآن را شمرده و با تدبر تلاوت می کنند. جان خویش را با آن محزون می سازند و دوای درد خود را از آن می گیرند. هرگاه به آیه ای برسند که در آن تشویق باشد، با علاقه و امید به آن روی می آورند و روح و جانشان با شوق بسیار درآن خیره می شود و آن را همواره «نصب العین» خود می سازند، و هرگاه به آیه ای برخورد کنند که در آن بیم باشد، گوش های دل خود را برای شنیدن آن باز می کنند و صداهای ناله و برخورد زبانه های آتش در گوششان طنین انداز است7.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
.1 کافی، محمد بن یعقوب کلینی، ج 2، ص 574، باب 461، حدیث 1، نشر دارالتعارف، بیروت.
2- بحارالانوار، ج 89، ص.213
3- ر.ک: بحارالانوار، ج 89، ص 210، حدیث.2
4- بحارالانوار، ج 89، ص.202
5- کافی، ج 2، ص.615
6-جامع الاخبار، ص 57- بحارالانوار، ج 92، ص 210 و.216
7- نهج البلاغه، خطبه 193- معجم المفهرس، ص 12، نشر مؤسسه امیرالمؤمنین (ع)